Welbevinden in de ouderenzorg

Als afsluitende voorstelling van een drieluik maakten wij voor Careyn stad Utrecht een voorstelling over welbevinden. Hoe kun je als mantelzorgers, professionals en vrijwilligers samenwerken om het welbevinden van de bewoners te vergroten? Ook voor deze voorstelling liepen wij weer mee op locatie en hielden wij gesprekken met de verschillende doelgroepen. Maar we maakten natuurlijk ook gebruik van alle vragen en opmerkingen die wij kregen naar aanleiding van de vorige twee voorstellingen.

Een belangrijk thema in deze voorstelling was het thema muziek. Uit alle voorgesprekken bleek hoe muziek een grote rol kan spelen bij het contact maken en bij het ervaren van welbevinden.

Vrouw: De zusters hebben het ook niet altijd makkelijk met hem. Hij kan zo tegendraads zijn, zo agressief soms. Dan valt er geen land met hem te bezeilen. Van de week had ik een gesprek en toen vroegen ze aan mij van welke muziek hij vroeger eigenlijk hield. Dat vond ik zo mooi, dat ze dat vroegen. Dat ze wilden weten wie hij was voor hij, nou ja, voor hij was zoals hij nu is. Freek was gek op muziek, jazz, Ella Fitzgerald, Louis Armstrong, dat vond hij prachtig. 

Verzorgende komt op met de pillen. 

Verzorgende: Zo meneer Skylge, kijkt u eens, hier zijn uw medicijnen.

Meneer reageert afwerend en licht agressief. Ondertussen komt mevrouw De Koog ook op.

Meneer: Nee nee, ik doe niet mee, u zit ook in dit complot.

(…)

Meneer is inmiddels heel boos.
Dan begint verzorgende zachtjes te zingen:

Heaven, I’m in heaven,
And my heart beats so that I can hardly speak
And I seem to find the happiness I seek
When we’re out together dancing, cheek to cheek

Meneer wordt rustiger, zelfs een glimlach. Neemt uiteindelijk zijn medicijnen in.

Na afloop van de voorstelling krijgen we veel ontroerde reacties van familieleden. Ze hebben zich niet alleen herkend in de mooie momenten, maar ook in de worsteling die het soms kan zijn om voor dementerende naasten te zorgen. Een mooie afsluiting van deze reeks.