Congres over informele zorg van Mezzo

Mezzo, de landelijke vereniging voor mantelzorgers en vrijwilligerszorg, organiseerde een congres met de titel ‘Informele zorg op de kaart’. De bijeenkomst begon met een voorstelling. Hierin zagen we een gezin met een gehandicapte dochter en een puberende zoon. Moeder is grotendeels verantwoordelijk voor de zorg. Dit doet ze met liefde en een heleboel hulp van anderen. Maar die vallen één voor één weg. Nu ook opa en oma steeds meer zorg gaan vragen zien we hoe het moeder langzamerhand allemaal te veel wordt.

Och mijn lieve dochter. Ze zou eigenlijk op haar zelf moeten gaan wonen. Ik zou zo graag een geschikt plekje voor Marianne vinden. Ergens in de buurt het liefst. Zodat er voor haar niet zoveel verandert. Hier heeft ze haar manege, haar vriendinnen, ons… Marianne is dol op het stadse leven hier. Bioscoop, winkelen. Koffie drinken bij de Hema. Die meid moet je niet ergens achteraf in de duinen zetten of op de Veluwe ofzo. Dat vinden instanties wel  lastig, want ik vraag best veel. Het past niet in het standaard plaatje, denk ik. Maar ja het is natuurlijk wel mijn dochter. En als ze dichtbij woont, kan ze ook nog gewoon bij ons eten op woensdagavond. Dan bak ik altijd frietjes. Ik snap ook wel dat je niet 1 2 3 zo’n plek gevonden hebt, maar moet ik dan genoegen nemen met de eerste de beste instelling die ons iets aanbiedt? Ook als ik weet dat Marianne daar niet helemaal op haar plaats zit?

Klik hier voor een fotoverslag door Mezzo op youtube